Η επιστήμη της Φυσικής Αγωγή και του Αθλητισμού δανείζεται πάρα πολλά στοιχεία από πολλές άλλες επιστήμες: βιολογία, βιοχημεία, ανατομία, φυσική, μαθηματικά, χημεία, ιστορία και πάρα πολλές ακόμα. Μία από τις πιο στενές της σχέσης όμως, αν όχι η στενότερη, είναι με τη Φυσική. Αυτή η σχέση θα μας απασχολήσει πολύ σ' αυτή τη στήλη.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι δρομείς ταχυτήτων γέρνουν το σώμα τους τόσο πολύ μπροστά ενώ δε συμβαίνει το ίδιο στους δρομείς μεγάλων αποστάσεων; Η απάντηση βρίσκεται στο Κ.Β.Σ. (Κέντρο Βάρους Σώματος). Το ΚΒΣ του ανθρώπου βρίσκεται λίγο πιο κάτω από τον αφαλό. Όταν τρέχουμε δρόμους αντοχής θέλουμε το ΚΒΣ να «πέφτει» πάνω στο σημείο επαφής των πελμάτων με το έδαφος για να εξοικονομούμε ενέργεια (σχ.1), ενώ στις ταχύτητες δε μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Αντίθετα η κλίση του κορμού μπροστά, μας βοηθάει να πιέσουμε με μεγαλύτερη ισχύ το έδαφος (δηλαδή πολύ δύναμη σε λίγο χρόνο) και άρα να τρέχουμε ταχύτερα(σχ.2).
Για ακόμη πιο «οικονομικό» τρέξιμο, το κέντρο βάρους δε θα πρέπει να έχει μεγάλες διακυμάνσεις όσον αφορά το ύψος του. Δηλαδή, είναι αρκετά πιο εργοβόρο να τρέχουμε κάνοντας κατά κάποιο τρόπο μικρά πηδηματάκια κι ανυψώνοντας σε κάθε βήμα το ΚΒΣ, απ΄ το να τρέχουμε ωθώντας σχεδόν αποκλειστικά προς τα μπροστά και όχι προς τα πάνω. Στο σχήμα 3 βλέπουμε τη διακύμανση σε ύψος του ΚΒΣ από έναν εξωτερικό παρατηρητή απο τα πλάγια του δρομέα με μεγάλη ανύψωση(α) και με μικρή ανύψωση(β). Ο αθλητής 3β θα αντέξει να τρέχει πολύ περισσότερο χρόνο από τον 3α (με όλα τα άλλα ίσα), λόγω μεγαλύτερης δρομικής οικονομίας.
